Lach

Zo af en toe signaleer ik er een. Weer zo’n mooi mens. Zoals onze hulp Monique. Ze is nog maar kort in Nederland. Werkt hard aan haar taal en haar toekomst. Elke donderdag ontvangen we haar meer dan graag op ons kantoor. Ik spreek haar eigenlijk te weinig. Druk, druk, druk. Maar toen ik vlak voor de Kerstdagen mijn achterstanden aan het wegwerken was, trof ik haar. En hoe. Na het vakkundig reinigen van alle bureaus, keuken, ramen en alles wat er bij hoort stond ze er op alle collega’s persoonlijk fijne feestdagen te wensen. En dat deed ze erg ontwapenend. Met een brede glimlach, drie dikke zoenen en een warm woord. Ze heeft in de afgelopen paar weken klaarblijkelijk goed opgelet, want haar boodschap kende een unieke inhoud voor iedereen die prachtig aansloot op de karakters. Voor de woorden die nog niet in haar Nederlandse vocabulaire voorkomen gebruikte ze keurig Engelse. Mij liet ze achter met de boodschap; 'You strong woman, ik trots op jou. Maar you work too much.' En dan die lach. En dan moedig, zonder morren en met een niet aflatend enthousiasme de emmer weer vullen om vervolgens onze toiletten te poetsen. Ik was er toch een beetje stil van.

Gebaar

Worstelen met je gezondheid valt niet mee. Mooie mensen maken het in ieder geval aanmerkelijk dragelijker en toveren plots een glimlach op je gezicht. Zo sprak ze uit ervaring. In een periode waarin mijn lichaam en ik elkaar stevig in de steek lieten, viel mij met enige regelmaat een buitengewoon vriendelijk gebaar ten deel.

Dankbaar nam ik ondermeer in ontvangst; lieve woorden en warme wensen via telefoon, sms, email en ander technisch vernuft, twee ontzagwekkende dozen Belgische bonbons (waarvan één ook daadwerkelijk uit Antwerpen!), zowel digitale als echte bossen bloemen, stapels geestig leesvoer en bovendien veel spontane daden die mij het nodige werk uit handen namen. Top!

Mijn lichaam en ik werken aan onze relatie. Het komt wel goed. Zeker wanneer wij kunnen rekenen op zoveel mooie mensen. En verrassend genoeg; ze kwamen veelal uit onverwachte hoek. Dank.

Free Hugs Amsterdam

Ik kwam zojuist de Nederlandse versie van het eerder geposte Free Hugs filmpje tegen... mooie mensen, toch? :)


Het wordt trouwens wel in meer landen opgepikt...

Tas

Bijna nieuwjaar. De enorme knallen zijn hier al dagen niet meer te ontkennen. Zonde van het geld en ons milieu vind ik, maar ieder zijn ding. Arme honden, overigens. Tijdens de dagelijkse wandelingen in het park spreek ik met enige regelmaat andere eigenaren die ook met hun hond in ‘vuurwerktijd’ begaan zijn. De radio of TV wordt al wat harder gezet, de badkamers worden meer dan eens ingezet als schuilplaats en we doen allerlei exotische pogingen om onze viervoeters nog te laten eten. Nee, een bange hond is geen sinecure. Vooral niet als hij een kilootje of 30 weegt. Dertig kilo pure paniek dus, ga er maar aanstaan.

Het gesprek met de eigenaresse van een prachtige zwarte herderkruising ging terloops over dit onderwerp. Merkwaardig eigenlijk dat je elkaar regelmatig groet in het park en af en toe een gesprek voert, maar geen idee hebt hoe de persoon in kwestie heet. Vaak ken je wel de hond bij naam.

Enfin, de honden lijken uitgespeeld en we vervolgen ieder onze wandelroute na elkaar gegroet te hebben. Op de terugweg tref ik haar weer, met een grote plastictas die ze volgens mij eerder niet bij zich had. Ze reageert direct op mijn licht verbaasde gezichtsuitdrukking: “Ik vond deze tas onderweg in de bosjes. Alle zwerfvuil dat ik onderweg tegenkom, gooi ik er maar in. Iemand moet de boel hier toch eens opruimen. Kleine moeite”. Dat is nou mooi! Het is inderdaad een kleine moeite. Laten we hopen dat haar goede voorbeeld een soort “Disney- effect” genereert. Ik doe mee!

Jane Goodall

Onlangs was ze in Nederland; Jane Goodall, bekend van haar werk voor met name chimpansees. Hoewel de eerste twee sprekers op dit event van de New Knowledge Club ook razend interessant waren (het ging over virussen (Ab Osterhaus) die van dier op mens werden overgebracht en de afschuwelijke handel in 'bush meat'; het verhandelen van apenvlees omdat dit exclusief is) werd ik toch het meest geraakt door Jane en ik kwam eerlijk gezegd ook het meest voor haar. Haar uitstraling, die altijd helder gebleven is. De echtheid waarmee ze daar op het podium stond (met haar eeuwige mascotte Mr. H bij zich, een grijs pluchen aapje dat ze heeft gekregen van een blinde goochelaar; iemand die zich door niets liet weerhouden om te doen wat hij leuk vond!) , haar niet aflatende stroom wijze woorden en een boodschap die me in mijn hart raakte: het is nog niet te laat om respectvol met onze planeet om te gaan, om te voorkomen dat onze naaste familie uit het dierenrijk uitsterft (er zijn nog maar wat kleine plukjes chimpansees, gorilla's en oerang-oetans over), om als als generatie van nu een nieuwe aanpak te kiezen en met elke kleine keuze die we maken een beetje bij te dragen.
Ze vertelde ook over de lezingen die ze geeft in China. Terwijl we hier denken dat ze daar onze collectieve ondergang voorbereiden (door de sterke, ongerichte economische groei en hier aan gekoppelde vervuiling) zitten de zaaltjes waar ze haar voordrachten geeft tot de nok toe gevuld met jongeren die gretig haar boodschap in zich opnemen en vragen hoe ze een verandering teweeg kunnen brengen. Haar advies: Word een succesvolle (bewuste!) zakenman in plaats van je haar te laten groeien en op sandalen te gaan rondlopen.
Tot slot riep Jane op om ons hoofd, maar vooral ook ons hart te gebruiken, "unscientific as that may sound".

Ik pinkte wel een traantje weg toen de zaal voor haar opstond en ze daar zo op het podium stond, klein vrouwtje met grijs haar, met haar pluchen aapje, die zo veel impact heeft en zo veel doet voor het welzijn van zo velen. Ze is al gelauwerd en gekranst, maar hulde voor die vrouw. Wat een mooi mens!

Güzel insan

Vandaag fietste ik met broer, schoonzus en kids door het prachtige Veluwse dorp Epe. We stopten even bij een soort dorpshuis. Een pand met historische uitstraling. Ik stond in het avondzonnetje even te genieten van de oud-Veluwse aanblik toen er stemmen uit het openstaande raam kwamen 'gewaaid'. Een gepassioneerde groep mannen was iets aan het bespreken, maar wát zal voor mij altijd een raadsel blijven. Het was Turks, en dat versta ik niet.
Ik kreeg ineen een bijbehorend historisch gevoel, dat Mooie Mensen over de aarde zwermen, van welke stam ze ook afkomstig zijn. Zich elders vestigen, discussies hebben in dorpshuizen, bevlogen zijn over het heden en altijd een band hebben met het (hun) verleden.

ps: ik heb "güzel insan" het bij elkaar gescharreld via Google en er zou 'Mooi Mens" moeten staan. Als ik iet raars zeg, corrigeer me vooral ;)

Zibb: "Mooie mensen rijden gratis Jaguar"

Op Zibb is te lezen dat mooie mensen gratis Jaguar rijden.......

Voorlopig zoeken ze alleen nog 'mooie mensen' in de US. Maar wie weet komt dit initiatief ook naar Nederland en mogen 'wij' dan nomineren ;-))