Voeren

Bijna iedere keer wanneer ik langs loop is het raak. Daar staat ze. Weer of geen weer. Senna (mijn hond) moet toch uit, dus ook ik loop regelmatig in de regen en de storm. Maar zij heeft geen hond die haar naar buiten dwingt. Wel eenden, veel eenden. Vergelijkbaar met ‘Het Mary Poppins Duivenvrouwtje’, zorgt ze gepassioneerd voor haar gevleugelde kinderen. En ze weten haar te vinden. Overigens altijd geflankeerd door allerlei andere vogels, van mees tot zwaan. Ik vind het altijd een ontroerend beeld. Soms denk ik er over om een praatje te maken. Uiteindelijk doe ik het nooit omdat ik haar waarschijnlijk stoor in de ‘conversatie’ die ze met haar dieren heeft. Hoewel het aannemelijk lijkt dat ze de introductie van de elektromotor nog heeft meegemaakt, hoop ik dat ze het nog lang volhoudt. Voor haar, voor de eenden, maar ook een beetje voor mezelf.